bazylia
Świeża bazylia cechuje się dużo większym aromatem niż suszona. Można ją uprawiać w doniczce przez cały rok. Znakomita przyprawa do sałatek, zup, potraw z mięs, szynki, wędlin, drobiu, ryb, potraw z jaj, warzyw, herbatek ziołowych. Bazylia zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego, pobudza wydzielanie soku żołądkowego. Przywraca naturalne ruchy perystaltyczne jelit. Zapobiega wzdęciom. Ma właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Zawiera duże ilości witaminy K i jest także źródłem żelaza, wapnia, witaminy A.
chilli
Zmielona papryka chilli w odmianie tabasco to ostry akcent w najbardziej pikantnych potrawach. Papryka chilli trafiła do Europy z karaibskiej wyspy Haiti dzięki Krzysztofowi Kolumbowi. Prawdopodobnie Aztekowie używali jej w obronie przed wrogami. Przygotowywali ostre napary z prażonych papryk w celu odstraszenia napastników. Najbardziej popularne odmiany chilli to Cayenne, Jalapeno, Tabasco, Habanero. Chilli jest nieodłącznym elementem kuchni meksykańskiej i węgierskiej, a także hiszpańskiej i chińskiej. Doskonale wyostrza smak zwłaszcza potraw z warzyw strączkowych, a także dań mięsnych, zup i sosów.
cynamon mielony
Mielony cynamon o wspaniałym aromacie i słodko-korzennym smaku. Nie tylko jabłka go uwielbiają! Cynamon pochodzi z Chin. Jest pozyskiwany z kory wiecznie zielonego drzewa cynamonowego. Importowany przez starożytnych Egipcjan, uważany był za „cenniejszy niż złoto”. Stosowano go jako dodatek do napojów oraz środek balsamujący ciała zmarłych. Obecnie uprawiany jest na Sri Lance, w Brazylii, Chinach i Indonezji. Cynamon w postaci mielonej odgrywa ważną rolę w cukiernictwie. Idealny jako dodatek do deserów, ciast, herbat, kawy, marmolad, likierów, kompotów, nalewek i grzanego wina.
kminek
Drobne nasiona kminku o charakterystycznym korzennym smaku dodadzą pikanterii nie tylko pieczywu. Kminek jest zaliczamy do przypraw o najdłuższej historii. Starożytni Egipcjanie, Rzymianie czy Grecy doceniali kminek głównie za jego właściwości wspomagające trawienie. W średniowiecznej Europie uprawiany był przez zakonników w przyklasztornych ogrodach. Dzisiaj kminek idealnie komponuje się z tłustymi mięsami, a w szczególności wieprzowiną, baraniną czy dziczyzną. Nadaje wyjątkowy smak pieczonym gęsiom i kaczkom. Niezastąpiony jest w kapuście kiszonej czy bigosie. Prawdopodobnie dawniej przesądy ludowe przypisywały kminkowi nadprzyrodzoną moc. Kieszonka kminku noszona przy ciele miała ustrzec przed złymi urokami. Mieszkańcy wsi karmili kminkiem swoje ptactwo. Podobno miało je chronić przed zabłądzeniem.
liść laurowy
Liście laurowe dzięki intensywnemu, lekko gorzkiemu smakowi dodają wyrazu gotowanym warzywom i duszonym mięsom. Liść laurowy lub inaczej wawrzyn szlachetny rośnie na wiecznie zielonych drzewach laurowych, pochodzących z okolic Morza Śródziemnego i Azji. Dawniej drzewku laurowemu przypisywano boskie pochodzenie. Greccy bohaterowie, poeci czy zwycięzcy starożytnych olimpiad byli uhonorowywani laurowymi wieńcami. Podobno przepowiadają przyszłość i pomagają w spełnieniu marzeń. Zielone listki laurowe dodadzą smaku każdej marynacie czy zalewie, dlatego idealnie komponują się z rybami w occie lub w warzywnej marynacie. Dodaje się je również do pieczonych mięs i zup, zwłaszcza tych na wędzonce.
majeranek tarty
Drobne listki majeranku dodadzą lekkości tłustym wędlinom i pieczeniom oraz potrawom z grochu i fasoli. Dawniej wykorzystywany był jako przyprawa, ozdoba, a także lekarstwo. Średniowieczni benedyktyni używali go do sporządzania ziołowych likierów. Wykorzystywano go również do przyrządzania piwa. Dzisiaj niezastąpiony w daniach warzywnych i ziemniaczanych. Idealny do zupy fasolowej, grochowej, a także flaków. Dobry żur czy barszcz biały nie obędzie się bez szczypty majeranku. Idealnie współgra z rozmarynem, cząbrem, tymiankiem, a nawet szałwią.
olej rzepakowy
Zwany oliwą północy swoją nazwę zawdzięcza wysokiej i zbliżonej do oliwy z oliwek zawartości jednonienasyconego kwasu oleinowego. Olej rzepakowy charakteryzuje się dużą zawartością antyoksydacyjnych kwasów Omega-3 (10% składu) w porównaniu do innych olejów. Zawiera ponadto sprzyjającą odnowie komórkowej witaminę E i uczestniczącą w procesach krzepnięcia witaminę K. Idealnie nadaje się do smażenia.
olej słonecznikowy
Olej słonecznikowy jest produktem o bardzo wysokiej wartości odżywczej, ponieważ zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe. Kwasy te skutecznie obniżają stężenie tzw. złego cholesterolu, a podwyższają dobrego. Olej słonecznikowy zawiera również witaminę E oraz karotenoidy. Witaminy te są naturalnymi przeciwutleniaczami – opóźniają procesy starzenia i zapobiegają rozwojowi wielu chorób. Dodatkowo witamina E pozytywnie wpływa na włosy, skórę i paznokcie oraz wspomaga gojenie się ran, oparzeń i zapaleń skóry. Oleje, tak jak wszystkie tłuszcze, są kaloryczne, dlatego należy stosować je z umiarem.
oliwa extra virgin
Oliwa z oliwek zawiera jednonienasycone kwasy tłuszczowe, m.in. kwas oleinowy, który obniża niekorzystną frakcję cholesterolu – LDL, jednocześnie podwyższając tę dobrą - HDL. Regularne spożywanie oliwy z oliwek ma działanie ochronne w profilaktyce wielu chorób, takich jak miażdżyca, choroby sercowo-naczyniowe i otyłość. Używanie oliwy do potraw zwiększa nie tylko ich walory smakowe, ale także zapewnia młody i zdrowy wygląd. Skóra jest lepiej nawilżona, a organizm bardziej odporny na choroby. Odpowiedzialne są za to zawarte w oliwie z oliwek witaminy i składniki mineralne (witaminy C, E, z grupy B, prowitamina A, fosfor, żelazo, potas).
oregano tarte
Intensywny smak i aromat oregano odnajdziemy w pastach, sałatkach, pizzy i innych daniach kuchni włoskiej. Powszechnie oregano, inaczej lebiodka pospolita, było już znane w starożytnej Grecji. Dzisiaj bardzo cenione w kuchni śródziemnomorskiej – we Włoszech, Grecji oraz na południu Francji. Źródła donoszą, że zastępowano nim niegdyś herbatę, czy tytoń. Zanim odkryto walory kulinarne oregano, wykorzystywane było również do farbowania tkanin. Jednak najlepiej sprawdza się jako dodatek do spaghetti, pizzy i zapiekanek. Harmonię smaku nadaje również rybom oraz owocom morza. Smakosze przyprawiają nim wybrane trunki.
papryka
Papryka występuje w dwóch odmianach - słodkiej i ostrej. Słodka papryka o delikatnym, przyjemnym smaku i aromacie doda potrawom węgierskiej duszy i pięknej czerwonej barwy. Natomiast ostra papryka o wyrazistym, mocnym smaku to niezbędny składnik pikantnych potraw oraz licznych dań kuchni węgierskiej. Najstarsi przedstawiciele papryki pochodzą z Ameryki Południowej i Centralnej. Uprawiano ją również w Indiach i na Karaibach. Do Europy trafiła dzięki Hiszpanom, do Węgier przywieźli ją tureccy kupcy. Smak papryki zależy od jej rozmiaru. Im większa, tym bardziej łagodna, im mniejsza, tym bardziej pikantna i ostra. Papryka w proszku powstaje dzięki drobnemu zmieleniu wysuszonych owoców. Największe zastosowanie ma w kuchni węgierskiej: leczo, gulasz, tokań. Sprawdza się również w zapiekankach ziemniaczanych, daniach z grilla i makaronach.
pieprz czarny
Pieprz czarny o mocnym, intensywnym aromacie i ostrym smaku, obowiązkowo obecny w kuchni i na stole. Pieprz czarny to niedojrzałe owoce, które twardnieją i ciemnieją, suszone w tropikalnym słońcu. Ostra historia pieprzu sięga czasów przed naszą erą. Pierwsze plantacje powstały w Indiach, stamtąd rozpoczęła się ekspansja przyprawy na cały świat. Chleb posmarowany miodem, oprószony zielonym pieprzem to kulinarny hit starożytnych Rzymian. Pieprz był niewiarygodnie cenną przyprawą. Rangą porównywany ze złotem. Prawdopodobnie w średniowieczu przypisywano mu wartość kamieni szlachetnych. Stał się on powodem licznych podróży morskich portugalskich i hiszpańskich marynarzy. Obecnie pieprz uprawiany jest w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego. Pieprz czarny jest z pewnością jedną z najpopularniejszych przypraw. W kuchni znajduje szerokie zastosowanie. Idealnie komponuje się z mięsami i rybami, podkreśla smak zup, jaj i sosów. Bardziej odważni dodają go również do deserów i czekolad.
ziele angielskie
Brązowe ziarenka ziela angielskiego o pikantno-korzennym smaku będą wspaniałym dodatkiem do marynat, zup oraz wędlin. Ziele angielskie to owoce korzennika lekarskiego - wiecznie zielonego drzewa pochodzącego z Jamajki. Była to ulubiona przyprawa Azteków. Do Europy trafiła za sprawą towarzyszy wypraw Kolumba. Inna nazwa tej przyprawy to pieprz angielski, pieprz goździkowy, pigment lub pieprz pachnący. Ze względu na swój mocny aromat, wykorzystywane niegdyś jako środek przeciwko nieprzyjemnych zapachom. Używane też do potraw mięsnych, rybnych, jarzynowych, zup, sosów barbecue i różnego rodzaju zalew. Stosowane przez wyrafinowanych smakoszy jako dodatek do budyniów, likierów, niektórych ciast oraz kompotów owocowych.
zioła prowansalskie mieszanka
Kompozycja ziół pochodząca z południowo-wschodniej części Francji – Prowansji. Po raz pierwszy została sporządzona przez tamtejszych kucharzy. Pierwotnie Prowansja nazywana była Galią Zaalpejską. Aczkolwiek władający tamtymi ziemiami Rzymianie nazywali ten region Provincia Nostra – „Nasza Prowincja”. Ta nazwa upowszechniła się i została. Zioła prowansalskie stosowane są najczęściej do potraw z ryb – nadają im wyjątkowy smak. Stosowane są również do zup, pieczeni, mięs mielonych, potraw z grilla, sałatek, twarogów, sosów ziołowych.
__________________________
źródło:
http://www.zdrowyapetyt.pl/zdrowe-produkty
Świeża bazylia cechuje się dużo większym aromatem niż suszona. Można ją uprawiać w doniczce przez cały rok. Znakomita przyprawa do sałatek, zup, potraw z mięs, szynki, wędlin, drobiu, ryb, potraw z jaj, warzyw, herbatek ziołowych. Bazylia zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego, pobudza wydzielanie soku żołądkowego. Przywraca naturalne ruchy perystaltyczne jelit. Zapobiega wzdęciom. Ma właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Zawiera duże ilości witaminy K i jest także źródłem żelaza, wapnia, witaminy A.
chilli
Zmielona papryka chilli w odmianie tabasco to ostry akcent w najbardziej pikantnych potrawach. Papryka chilli trafiła do Europy z karaibskiej wyspy Haiti dzięki Krzysztofowi Kolumbowi. Prawdopodobnie Aztekowie używali jej w obronie przed wrogami. Przygotowywali ostre napary z prażonych papryk w celu odstraszenia napastników. Najbardziej popularne odmiany chilli to Cayenne, Jalapeno, Tabasco, Habanero. Chilli jest nieodłącznym elementem kuchni meksykańskiej i węgierskiej, a także hiszpańskiej i chińskiej. Doskonale wyostrza smak zwłaszcza potraw z warzyw strączkowych, a także dań mięsnych, zup i sosów.
cynamon mielony
Mielony cynamon o wspaniałym aromacie i słodko-korzennym smaku. Nie tylko jabłka go uwielbiają! Cynamon pochodzi z Chin. Jest pozyskiwany z kory wiecznie zielonego drzewa cynamonowego. Importowany przez starożytnych Egipcjan, uważany był za „cenniejszy niż złoto”. Stosowano go jako dodatek do napojów oraz środek balsamujący ciała zmarłych. Obecnie uprawiany jest na Sri Lance, w Brazylii, Chinach i Indonezji. Cynamon w postaci mielonej odgrywa ważną rolę w cukiernictwie. Idealny jako dodatek do deserów, ciast, herbat, kawy, marmolad, likierów, kompotów, nalewek i grzanego wina.
kminek
Drobne nasiona kminku o charakterystycznym korzennym smaku dodadzą pikanterii nie tylko pieczywu. Kminek jest zaliczamy do przypraw o najdłuższej historii. Starożytni Egipcjanie, Rzymianie czy Grecy doceniali kminek głównie za jego właściwości wspomagające trawienie. W średniowiecznej Europie uprawiany był przez zakonników w przyklasztornych ogrodach. Dzisiaj kminek idealnie komponuje się z tłustymi mięsami, a w szczególności wieprzowiną, baraniną czy dziczyzną. Nadaje wyjątkowy smak pieczonym gęsiom i kaczkom. Niezastąpiony jest w kapuście kiszonej czy bigosie. Prawdopodobnie dawniej przesądy ludowe przypisywały kminkowi nadprzyrodzoną moc. Kieszonka kminku noszona przy ciele miała ustrzec przed złymi urokami. Mieszkańcy wsi karmili kminkiem swoje ptactwo. Podobno miało je chronić przed zabłądzeniem.
liść laurowy
Liście laurowe dzięki intensywnemu, lekko gorzkiemu smakowi dodają wyrazu gotowanym warzywom i duszonym mięsom. Liść laurowy lub inaczej wawrzyn szlachetny rośnie na wiecznie zielonych drzewach laurowych, pochodzących z okolic Morza Śródziemnego i Azji. Dawniej drzewku laurowemu przypisywano boskie pochodzenie. Greccy bohaterowie, poeci czy zwycięzcy starożytnych olimpiad byli uhonorowywani laurowymi wieńcami. Podobno przepowiadają przyszłość i pomagają w spełnieniu marzeń. Zielone listki laurowe dodadzą smaku każdej marynacie czy zalewie, dlatego idealnie komponują się z rybami w occie lub w warzywnej marynacie. Dodaje się je również do pieczonych mięs i zup, zwłaszcza tych na wędzonce.
majeranek tarty
Drobne listki majeranku dodadzą lekkości tłustym wędlinom i pieczeniom oraz potrawom z grochu i fasoli. Dawniej wykorzystywany był jako przyprawa, ozdoba, a także lekarstwo. Średniowieczni benedyktyni używali go do sporządzania ziołowych likierów. Wykorzystywano go również do przyrządzania piwa. Dzisiaj niezastąpiony w daniach warzywnych i ziemniaczanych. Idealny do zupy fasolowej, grochowej, a także flaków. Dobry żur czy barszcz biały nie obędzie się bez szczypty majeranku. Idealnie współgra z rozmarynem, cząbrem, tymiankiem, a nawet szałwią.
olej rzepakowy
Zwany oliwą północy swoją nazwę zawdzięcza wysokiej i zbliżonej do oliwy z oliwek zawartości jednonienasyconego kwasu oleinowego. Olej rzepakowy charakteryzuje się dużą zawartością antyoksydacyjnych kwasów Omega-3 (10% składu) w porównaniu do innych olejów. Zawiera ponadto sprzyjającą odnowie komórkowej witaminę E i uczestniczącą w procesach krzepnięcia witaminę K. Idealnie nadaje się do smażenia.
olej słonecznikowy
Olej słonecznikowy jest produktem o bardzo wysokiej wartości odżywczej, ponieważ zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe. Kwasy te skutecznie obniżają stężenie tzw. złego cholesterolu, a podwyższają dobrego. Olej słonecznikowy zawiera również witaminę E oraz karotenoidy. Witaminy te są naturalnymi przeciwutleniaczami – opóźniają procesy starzenia i zapobiegają rozwojowi wielu chorób. Dodatkowo witamina E pozytywnie wpływa na włosy, skórę i paznokcie oraz wspomaga gojenie się ran, oparzeń i zapaleń skóry. Oleje, tak jak wszystkie tłuszcze, są kaloryczne, dlatego należy stosować je z umiarem.
oliwa extra virgin
Oliwa z oliwek zawiera jednonienasycone kwasy tłuszczowe, m.in. kwas oleinowy, który obniża niekorzystną frakcję cholesterolu – LDL, jednocześnie podwyższając tę dobrą - HDL. Regularne spożywanie oliwy z oliwek ma działanie ochronne w profilaktyce wielu chorób, takich jak miażdżyca, choroby sercowo-naczyniowe i otyłość. Używanie oliwy do potraw zwiększa nie tylko ich walory smakowe, ale także zapewnia młody i zdrowy wygląd. Skóra jest lepiej nawilżona, a organizm bardziej odporny na choroby. Odpowiedzialne są za to zawarte w oliwie z oliwek witaminy i składniki mineralne (witaminy C, E, z grupy B, prowitamina A, fosfor, żelazo, potas).
oregano tarte
Intensywny smak i aromat oregano odnajdziemy w pastach, sałatkach, pizzy i innych daniach kuchni włoskiej. Powszechnie oregano, inaczej lebiodka pospolita, było już znane w starożytnej Grecji. Dzisiaj bardzo cenione w kuchni śródziemnomorskiej – we Włoszech, Grecji oraz na południu Francji. Źródła donoszą, że zastępowano nim niegdyś herbatę, czy tytoń. Zanim odkryto walory kulinarne oregano, wykorzystywane było również do farbowania tkanin. Jednak najlepiej sprawdza się jako dodatek do spaghetti, pizzy i zapiekanek. Harmonię smaku nadaje również rybom oraz owocom morza. Smakosze przyprawiają nim wybrane trunki.
papryka
Papryka występuje w dwóch odmianach - słodkiej i ostrej. Słodka papryka o delikatnym, przyjemnym smaku i aromacie doda potrawom węgierskiej duszy i pięknej czerwonej barwy. Natomiast ostra papryka o wyrazistym, mocnym smaku to niezbędny składnik pikantnych potraw oraz licznych dań kuchni węgierskiej. Najstarsi przedstawiciele papryki pochodzą z Ameryki Południowej i Centralnej. Uprawiano ją również w Indiach i na Karaibach. Do Europy trafiła dzięki Hiszpanom, do Węgier przywieźli ją tureccy kupcy. Smak papryki zależy od jej rozmiaru. Im większa, tym bardziej łagodna, im mniejsza, tym bardziej pikantna i ostra. Papryka w proszku powstaje dzięki drobnemu zmieleniu wysuszonych owoców. Największe zastosowanie ma w kuchni węgierskiej: leczo, gulasz, tokań. Sprawdza się również w zapiekankach ziemniaczanych, daniach z grilla i makaronach.
pieprz czarny
Pieprz czarny o mocnym, intensywnym aromacie i ostrym smaku, obowiązkowo obecny w kuchni i na stole. Pieprz czarny to niedojrzałe owoce, które twardnieją i ciemnieją, suszone w tropikalnym słońcu. Ostra historia pieprzu sięga czasów przed naszą erą. Pierwsze plantacje powstały w Indiach, stamtąd rozpoczęła się ekspansja przyprawy na cały świat. Chleb posmarowany miodem, oprószony zielonym pieprzem to kulinarny hit starożytnych Rzymian. Pieprz był niewiarygodnie cenną przyprawą. Rangą porównywany ze złotem. Prawdopodobnie w średniowieczu przypisywano mu wartość kamieni szlachetnych. Stał się on powodem licznych podróży morskich portugalskich i hiszpańskich marynarzy. Obecnie pieprz uprawiany jest w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego. Pieprz czarny jest z pewnością jedną z najpopularniejszych przypraw. W kuchni znajduje szerokie zastosowanie. Idealnie komponuje się z mięsami i rybami, podkreśla smak zup, jaj i sosów. Bardziej odważni dodają go również do deserów i czekolad.
ziele angielskie
Brązowe ziarenka ziela angielskiego o pikantno-korzennym smaku będą wspaniałym dodatkiem do marynat, zup oraz wędlin. Ziele angielskie to owoce korzennika lekarskiego - wiecznie zielonego drzewa pochodzącego z Jamajki. Była to ulubiona przyprawa Azteków. Do Europy trafiła za sprawą towarzyszy wypraw Kolumba. Inna nazwa tej przyprawy to pieprz angielski, pieprz goździkowy, pigment lub pieprz pachnący. Ze względu na swój mocny aromat, wykorzystywane niegdyś jako środek przeciwko nieprzyjemnych zapachom. Używane też do potraw mięsnych, rybnych, jarzynowych, zup, sosów barbecue i różnego rodzaju zalew. Stosowane przez wyrafinowanych smakoszy jako dodatek do budyniów, likierów, niektórych ciast oraz kompotów owocowych.
zioła prowansalskie mieszanka
Kompozycja ziół pochodząca z południowo-wschodniej części Francji – Prowansji. Po raz pierwszy została sporządzona przez tamtejszych kucharzy. Pierwotnie Prowansja nazywana była Galią Zaalpejską. Aczkolwiek władający tamtymi ziemiami Rzymianie nazywali ten region Provincia Nostra – „Nasza Prowincja”. Ta nazwa upowszechniła się i została. Zioła prowansalskie stosowane są najczęściej do potraw z ryb – nadają im wyjątkowy smak. Stosowane są również do zup, pieczeni, mięs mielonych, potraw z grilla, sałatek, twarogów, sosów ziołowych.
__________________________
źródło:
http://www.zdrowyapetyt.pl/zdrowe-produkty
Komentarze